ಪುಟ್ಟಿ ಹುಟ್ಟಿದಾಗಿನಿಂದ ಮಲಗೋದು ಬಹಳ ಕಮ್ಮಿ. ಮೈಗೆಲ್ಲಾ ಎಣ್ಣೆ ಹಚ್ಚಿ ಸ್ನಾನ ಮಾಡಿಸಿ ಮಲಗಿಸಿದ್ರೆ ಕೇವಲ ಅರ್ಧ ಘಂಟೆಲಿ ಎದ್ದು ಆಟವಾಡ್ತಿದ್ಲು. ಹಗಲು ಹೇಗೋ ಅವಳೊಂದಿಗೆ ಆಟವಾಡ ಬಹುದಿತ್ತು, ಆದ್ರೆ ರಾತ್ರಿಯೆಲ್ಲ ಹೀಗೆ ಆದ್ರಿಂದ ಎಲ್ಲರಿಗೂ ಸಾಕು ಸಾಕಾಗ್ತಿತ್ತು. "ಮೊದಲ ೩ ತಿಂಗಳು ಹೀಗೆ, ಆಮೇಲೆ ಮಕ್ಕಳು ಸರಿ ಹೋಗ್ತಾರೆ" ಅಂತ ಪುಟ್ಟಿಯ ಅಜ್ಜಿ ಸಮಾಧಾನ ಮಾಡ್ತಾಯಿದ್ದ್ರು. ೩ ತಿಂಗಳು ತುಂಬಿದ ಮೇಲೂ ಪುಟ್ಟಿಯ ಆಟ ಮುಂದುವರೆಯಿತು. ಆಗ ಆರು ತಿಂಗಳಿಗೆ ಸರಿ ಹೋಗ್ತಾಳೆ ಅಂದ್ರು.
"ನಿಮ್ಮ ಪಕ್ಕ ಮಲಗಿಸಿಕೊಳ್ಳಬೇಡಿ. ಅವಳದ್ದೇ ಮಂಚದಲ್ಲಿ ಬೇರೆ ರೂಮಿನಲ್ಲಿ ಮಲಗಿಸಿ" ಅನ್ನೋ ಅವಳ ಡಾಕ್ಟರ್ ಹೇಳೊ ಹಾಗೆ ಮಾಡಲು ಮನಸ್ಸು ಒಪ್ಪಲಿಲ್ಲ. "ಮನೆದೇವರ ಹೆಸರು ಇಡದೆ, ಇನ್ನೇನೋ ಇಟ್ಟ್ರಿ ಅದಕ್ಕೆ ಹೀಗೆ ಆಡ್ತಾಳೆ" ಅಂತ ಪುಟ್ಟಿಯ ಅಜ್ಜಿ ತಾತರ ವಾದ.
ಒಂಬತ್ತು ತುಂಬಿದ್ರೂ ಅವಳ ಆಟ ನಿಲ್ಲದಾಗ "ರಾತ್ರಿ ಅವಳು ಎದ್ದು ಆಡಲು ಶುರು ಮಾಡಿದ್ರೆ, ನೀವು ಸುಮ್ಮನಿರಿ, ಅತ್ತರೆ ಅಳಲಿ, ಸ್ವಲ್ಪ ಹೊತ್ತು ಅತ್ತು ಸುಮ್ಮನಾಗ್ತಾಳೆ, ಮಲಗ್ತಾಳೆ.... ನನ್ನ ಮಗನೂ ಹೀಗೆ ಮಾಡ್ತಿದ್ದ ಒಂದು ದಿನ ೨ ಘಂಟೆ ಅಳಲು ಬಿಟ್ಟೆ, ಆಮೇಲೆ ತಾನೆ ಮಲಗಿದ" ಅನ್ನೋ ಸ್ನೇಹಿತರ ಮಾತು ಮೊದಲಿಗೆ ಸರಿಯೆನಿಸಲಿಲ್ಲವಾದ್ರೂ, ಕೊನೆಗೆ ಇರ್ಲಿ ನೋಡೋಣ ಅಂತ ಪ್ರಯತ್ನಿಸಿದ್ರೆ ೫ ನಿಮಿಷ ಅಳುವಷ್ಟರಲ್ಲೇ ಆ ಅಳು ಕೇಳಲು ಆಗಲಿಲ್ಲ. ಸರಿ, ಅದೆಷ್ಟು ದಿನ ಹೀಗೆ ಇರ್ತಾಳೆ ಇರ್ಲಿ ನೋಡೋಣ ಅಂತ ಸುಮ್ಮನಾದ್ವಿ.
ಇಂಡಿಯಾಗೆ ಬಂದು ೧ ವಾರದಲ್ಲೇ ಪುಟ್ಟಿ ಆರಾಮಾಗಿ ರಾತ್ರಿಯಿಡೀ ಮಲಗಲು ಶುರುಮಾಡಿದ್ಲು:)) ತನ್ನ ಮೊದಲ ವರ್ಷದ ಹುಟ್ಟುಹಬ್ಬಕ್ಕೆ ಅವಳು ಅಪ್ಪ ಅಮ್ಮನಿಗೆ ಕೊಟ್ಟ ಗಿಫ್ಟ್ ಇದು:))